Nie uciekaj. Dopadnę cię. Porwę cię. Zanurzymy się w otchłani. Poczujesz, jak to być przeklętym. Czy znasz uczucie palącego bólu? Czy krzyczałeś kiedyś od agonii? Nie? Tym lepiej. Bo nigdy tego nie zapomnisz. Jestem twoim koszmarem. Co przez to rozumiesz? Nie mam litości. Tak jak ty nie miałeś litości. Zniszczę cię. Boisz się? Spokojnie, to nie będzie długo trwało. Jedynie wieczność. To tak mało. Tobie należałaby się dłuższa kara. Szczęście jednak cię nie opuszcza. Będziesz przez wieczność tonął w otchłani. Bez współczucia. Bez litości. Bez pomocy. Twoje wieczne życie będzie dla ciebie karą. Sprawiedliwość. Będzie i tak. Tobie należy się otchłań... otchłań... a nie piekło. Będziesz krzyczał. Ale twoich lamentów nikt nie usłyszy. Tak jak to sam robiłeś. Zostaniesz sam. I każdy będzie tobą pogardzał, bo ty też tak robiłeś za życia. I demony będą cię nękać. I szaleństwo cię pochłonie. Czy znasz pojęcie sprawiedliwości? Poznasz je. Przygotuje tobie cieplutkie miejsce... na długo je zagrzejesz. Nie obudzisz się. Nie martw się. To tylko koszmar. Nie martw się. I tak się nie obudzisz. I twoja pokora. Pokora żebraka. "Gorsi ode mnie niech się przede mną kłaniają", "Skoro jest lepszy ode mnie, to mogę mu się kłaniać". Nie rozumiesz? Co to jest pokora? Pokora to przyjmowanie wyzwań. Pokora to przyjęcia życia, takiego, jakim jest. Ale ty tej pokory nie masz. Lubisz być czasem ścierwem. Lubisz być panem. Nie uciekaj. Czego się boisz? Tak? Czym będzie dla ciebie życie wieczne - to będzie wieczna radość, czy może wieczne cierpienie? Ból... znasz go... ale nie dostatecznie. Nie martw się. Będzie go nawet za mało jak dla ciebie. Powinienem cię od razu ściąć. Ale niech będę okrutny. Poznasz uczucie bólu. Zaczniesz go kochać. Stanie się on twoją codziennością, tak jak dałeś tą codzienność innym. Nie będziesz się smażył. To zbyt skromne słowo. Będziesz wrzeszczał. Będziesz błagał. Ale tylko echo ci odpowie. Agonia będzie twoim napojem. Ból i cierpienie będzie twoim pokarmem. Czy chcesz tego? Chcesz? Tak? Widzę, że chcesz. A więc się nie wywijaj. Spotka cię prawdziwe przeznaczenie...
Czy myślisz, że ktoś inny myśli? Czy wiesz, że ktoś inny może wiedzieć? Czy widzisz to, co inni widzą? Czy znasz kogoś, kto ciebie nie zna? I czy jest rzecz, którą rozumiesz? Nie? A co to jest według ciebie prawda? A co to jest według ciebie tolerancja? A co to jest według ciebie miłość? Co? Seks? Ty myślisz? Niespotykane... Potrafisz robić to, co jest dla ciebie niemożliwe? Czy potrafisz wyznać coś, co powinno być tajemnicą po wszech czasy? Czy boli cię głowa? I czy ktoś tobą pogardza? I czy znasz odpowiedzi? Nie? Uciekaj. Dopadnę cię. Wejdę w twój środek. Rozpruję ci wnętrza. Wleje rozdarcie w twoje serce. Wypalę ci oczy. Stracisz swoje uszy. Zamknę ci usta. Albo nie, chcę słyszeć, jak wrzeszczysz. Nigdy już nie wygrasz. Utoniesz w odmętach przegranej. Wynagrodzę cię wiecznym koszmarem. Wiecznym głodem. Wiecznym niedosytem. Wiecznym... potępieniem. Krzyk... Teraz się pytasz dlaczego? Za co? Nie wiedziałem? Nie chciałem? Nie pomyślałem? A kiedy ty myślałeś? Kiedy to było? Kiedy nie znałeś... Kiedy nie znałeś przyjemności... Spotka cię skąpstwo. Nie dostaniesz tego, co będziesz chciał. Naprawdę nie dostaniesz pomocy, bo wszyscy cię oszukają. Powiedzą, że pomogą, ale nigdy to nie nastąpi. I czy chciałeś coś powiedzieć? Dlaczego cię zatkało? Tak bardzo zależy ci na milczeniu? Zmowa milczenia? Milczenie złotem jest... Ale prawda jest platyną. Nie wiedziałeś? A kto mógł to wiedzieć? Przecież wszyscy są tacy komfortowi... Wymyślają sobie wygody... Nowe ciuszki... Nic. Teraz będzie nic. Dostaniesz zero. Tyle, ile dawałeś innym. Zero. Liczyli na ciebie. Ale ich lamenty były jak kocia muzyka. Odizolowałeś się od nich. A teraz wszyscy odizolują się od ciebie. Sen jest prawdziwy, sen to rzeczywistość. A dla ciebie koszmar stanie się rzeczywistością.
